#আবিৰ খণ্ড (৪)

গ্লাছৰ দৰ্জা খনৰ বাহিৰৰ পৰা এবাৰ চালো। ৰূম টোৰ একেবাৰে শেষৰ চকী খনত কোনোবা এজন বহি আছে। মুখ খন ভালকৈ নেদেখি। দৰ্জাখনত হাতখন দিবলৈ গৈ বাৰে বাৰে ৰৈ গৈছো।
হিবাৰ কথাষাৰ বাৰে বাৰে মোৰ কাণত বাজিছে। কিয় বা তেনেকৈ ক’লে মোক।
“Be carefull” !
যি হয় হব, বেছি ভাবি থাকি লাভ নাই।
দৰ্জাখন সামান্য ঠেলি মূৰটো সুমুৱাই চালো।
ফৰাছী পাৰফিউমৰ ফুৰফুৰীয়া গোন্ধ এটা নাকত লাগিল।
“Excuse me!May I come in?”
সোণালী ফ্ৰেমৰ চশমাৰ সিপাৰে এযোৰ গভীৰ কজলা চকুৱে মোৰ ফালে চাই পঠিয়ালে। এখন নিস্তেজ মুখ।
চাৱনিত বিৰক্তিৰ বাহিৰে আন একো নাছিল।
ব্লু ব্লেজাৰ, হোৱাইট ছাৰ্ট আৰু কফি ৰঙৰ টাইডাল যেন ব্যৰ্থ হৈ পৰিছে তেওঁৰ ম্লান পৰা মুখখন পোহৰ কৰিবলৈ।
খুব বেছি দুই ছেকেণ্ড।
তাৰ পাছত সেই চকুযোৰ আকৌ নামি গল লেপটপ ৰ স্ক্ৰীনলৈ।
মই বাৰু বেয়া সময়ত আহিলো নেকি, নাইবা কিবা নকৰিব লগীয়া কৰিলো নেকি!
কি কৰিম কি নকৰিম ভাবি ৰৈ আছোঁ মাথোঁ।
:Come in.
বছ সিমানেই।
দুৱাৰখন ঠেলি সোমাই আহিলো।
মিটিং ৰূম টোৰ ভিতৰত এখন ডাঙৰ ঘূৰণীয়া টেবুল আৰু চাৰিখন চকী। ৱালত এখন হোৱাইট বোৰ্ড লগাই থোৱা আছে। কোনোবাই বাৰে বাৰে কিবা লিখি লিখি মোহাৰি থৈছে। বাহিৰৰ তুলনাত ৰূমটোত পোহৰ অলপ কম।
মোক তেতিয়াও বহিবলৈ কোৱা নাই।লেপটপটো সাৱটি মই মাত্ৰ মানুহজনৰ সন্মুখৰ চকীখনৰ ওচৰত থিয় হৈ ৰৈ আছোঁ।
তেওঁ তেতিয়াও কিবিকিবি টাইপ কৰি আছে।মাজে মাজে ধোৱাঁ ওলাই থকা কফিৰ কাপত চুমুক দিছে, আকৌ টাইপ কৰিছে, বাৰে বাৰে হাতৰ ঘড়ীটোলৈ চাইছে,কেৱল মোৰ ফালে চাবলৈহে সময় নাই।
কাণখন অলপ গৰম গৰম যেন লাগিল। মোৰ ইতিমধ্যে খং উঠা আৰম্ভ হ’লেই। ইমান attitude মোৰ সহ্য নহয়।

:Excuse me !Mr Anirudh , right?
:Yes,and you?
:Hi I am Ananya,I joined your team today.
: Good for you.
ৰিয়েলি!
ইমান attitude !
খঙে চুলিৰ আগ পাইছেগৈ, আৰু সহ্য কৰিব নোৱাৰি।
:Actually Suresh sent me to you.Will you please help me with my initial configuration?
: Don’t you see I am busy.Go and tell your manager , I am not available to entertain everyone ok?
ইমান বেয়া ব্যৱহাৰ!
তাকো প্ৰথম দিনাখনেই।
খং এটা উঠি আছিল, এতিয়া দুখো লাগিছে। নিজকে কি বুলি ভাবিছে নাজানো।
মইও কিন্তু এৰি নিদিওঁ।
: That’s not my problem Sir.So just stop nagging in front of me.
যি মুখত আহিলে কৈ দিলোঁ।
কথা শুনি তেওঁ চকীৰ পৰা উঠি থিয় হল। হাতত লেপটপটো লৈ দপদপাই ওলাই গল। যাওঁতে মাথোঁ কৈ গল।
:We gonna sort this out later.
হঠাৎ কি হৈ গ’ল, মই যেন বুজিয়েই নাপালোঁ। প্ৰথম দিনটোতেই ইমান বেয়া হৈছে মোৰ লগত। খঙত কি কৰোঁ কি নকৰোঁ লাগিছে। চকী এখন টানি বহি পৰিলো। এইবোৰ কেৱল মোৰ লগতেই কিয় হয়।অকণমান শান্তি লিখা নাই নে মোৰ বাবে।একো কামেই কিয় চিধাকৈ নহয় মোৰ জীৱনত।
চকুকেইটা জপাই দিলো।
পিছে কিমান দেৰি এনেকৈ বহি থাকিব পাৰিম। কিবা এটা কৰিব লাগিবই। হিবাৰ নাম্বাৰটোত ফোন কৰি তাইক মাতি পঠিয়ালো। অলপ সময় পাছত তাই আহিলে।
মোৰ লগত কি হল গোটেই খিনি কথা তাইক কলো।
কথাবোৰ মন দি শুনি তাই মাত্ৰ কলে।
: আজ সুবহ্ ছে অনিৰুদ্ধ্ এইছে হি বিহেভ্ কৰ ৰহে হে। উনকা অ’ৰ সুৰেশ কে বীচ্চ বেহেচ্ ভী হোৱা হে। I think he is very upset and angry today. But otherwise he is a very good guy. “

কিন্তু মোৰ কি দোষ। মই কি কৰিলো। মোৰ লগত এনে ব্যৱহাৰ কিয় কৰিব।
:I will help you Ananya, it’s okay.
হিবাই যি পাৰে সহায় কৰিলে যদিও সম্পূৰ্ণ কৰিব নোৱাৰিলে। দুই জনীয়ে বহুপৰ যুঁজি যুঁজিও নোৱাৰিলো। ইতিমধ্যে গধূলি হওঁ হওঁ। ঘড়ীটোলৈ চালো, সাত বাজিব ৰে হল।।
মোৰ যেন কোনো কামেই ভালকৈ নহয়। মনটো বেয়া লাগিল। হিবা তাইৰ নিজৰ কাম কৰিবলৈ গুচি গল।
মইও পানীৰ বটলটো লৈ কেফেটেৰিয়াটোৰ ফালে আগবাঢ়িলো।
কিন্তু কি আচৰিত!
তাত ধুমধাম ৰে কাৰোবাৰ বাৰ্থডে চেলিব্ৰেট হৈছে আৰু সকলোৰে মাজত সেইয়া হাঁহি মুখেৰে অনিৰুদ্ধ।
মানুহৰ মন নে চৰকাৰৰ নীতি!
মিনিটে মিনিটে সলনি হয় যে!
মানুহৰ জুমটোৰ কাষেদি পাৰ হৈ গৈ পানী ভৰালো।
সোনকালে ওলাই যাব পাৰিলেই হ’ল।

:So,Miss Ananya,shall we talk now?
মূৰ তুলি চালো।
অনিৰুদ্ধ।
চছ্মা যোৰ নাই।
অথনিৰ বিৰক্তিৰ অলপো চিন নাই চকুত।
সঁচা কথা কবলৈ অলপ অনুশোচনা হে দেখিবলৈ পোৱা যেন লাগিল।

কিন্তু ইমান সহজে হাৰ মনা মানুহ মই নহয়।
:No,I am leaving for home now.
:What about your software configuration? What should I tell to your manager?
মন গৈছিল বটলৰ পানী খিনি মুখলৈকে মাৰি দিম।
কিন্তু নোৱাৰি কৰিব।গোটেই দিনটোত তেওঁৰ সময় নহ’ল, এতিয়া মই যাবলৈ ওলোৱাত তেওঁৰ সময় হ’ল।
:I am not available to entertain everyone,specially after such a terrible day, ok?
কৈয়ে গুচি আহিলো সেইখিনিৰ পৰা। খোজ কেইটা বেছি খৰ কৰি নিজৰ ঠাই পালোহি। উশাহটো দীঘলকৈ টানি এবাৰ চাৰিওফালে চালো। টিমৰ কোনো মানুহ ঘৰলৈ যোৱা নাই। মই যাব পাৰিম নে নাই বাৰু?
হিবালৈ মেচেজ কৰিলো।reply আহিল, ন বজাৰ আগত কোনো নাযায় ঘৰলৈ।
আকৌ নিজৰ চিটত বহি থাকিলো।
সময়বোৰ কিবা নেযায় নুপুৱাই নিচিনা লাগিছে আজি মোৰ। ইফালে নতুনকৈ কিনা ফৰ্মেল জোতাযোৰে ভৰি কাটি শেষ কৰিলে। ইফালে সিফালে চাই কোনেও নেদেখাকৈ জোতাযাৰ খুলি দিলো। গোৰোহা দুইটা ফুলি ৰঙা পৰি আছে। তেজ ওলাই আহিব অলপ দেৰি আৰু পিন্ধি থাকিলে। হাতেৰে চুই দিলত বিষে মূৰত ধৰি গ’ল।
খঙত নে বিষত নাজানো, চকুকেইটা সেমেকি আহিল, কেতিয়াবা মোৰ কিয় এনেকুৱা হয় ময়ো নাজানো। হাজাৰ ধুমুহা শুকান চকুৰে চাই ৰোৱা মানুহজনী কেতিয়াবা সৰু কথাতে চকুলো টুকো।
আঙুলিৰে চকুৰ কোণত টিপি ধৰিলো।

এনেতে মোৰ কাষৰ চিট টোত কোনোবা আহি বহিলহি। জোতাযোৰ লাহেকৈ ডেক্স খনৰ তললৈ থেলি দিলো।
: I am sorry Ananya, really very sorry!
মোৰ সৈতে একেটা কিউবিকলত সেইজন মানুহ, অনিৰুদ্ধ!

(আগলৈ)